اخرين ديدار عمومي حضرت:

اخرين ديدار عمومي حضرت مهدي ع با شيعيان*روز هشتم ربيع الاول سال 260 هجري بوده است كه در مراسم

تشيع جنازه پدر بزرگ وارش حضرت عسگري ع ظاهر شد و بر جنازه پدرش نماز خواند و سپس غايب شد.اين

ديدار در سامرا ودر خانه پدر بزرگوارش امام حسن عسگري ع انجام يافت.

از ان زمان تا كنون ديگر ملاقات رسمي و عمومي ميان ان حضرت ومردم به وقوع نپيوسته است.

 

ادينه:

نام اخرين روز هفته نزد مسلمانان است*مانند شنبه  نزد يهود و يكشنبه نزد نصاري*ودر روايات جمعه

روز حضرت مهدي ع است.

 

اس:

درختي است در بهشت كاشته شده است عصاي حضرت موسي ع از شاخه ان درخت بود و ان را جبرئيل ع براي او

 اورد.حضرت مهدي  ع هنگام ظهور *عصاي عيسي  ع را همراه دارد.

اس درختي است بلند تر از انار داراي گل و برگي معطر و تخمش سياه است.در مناهي رسول ص  از خلال كردن با

چوب ان نهي شده است.

 

 اسيب شناسي تربيتي مهدويت:

 

خرافه پردازي و راز زدايي:

خرافه پردازي يعني حقايق ماوراي طبيعي دين*دست خوش عوام زدگي گردد و بستر مناسبي براي  خرافه پردازي

فراهم ايد  و عده اي داعيه رويت حضرت در خواب و بيداري كنند*هر چند امكان اين امر در اصل منتفي نيست.راز

 زدايي  هم يعني  امور *مانند امور طبيعي  نگريسته شوند و رد پاي  هر امر ماوراي طبيعي در ان محو گردد*

مانند ابن خلدون كه معتقد است مراد از ظهور مهدي ع  پيدايش حكومتي مبتني بر اتحاد قبايل سادات اطراف مدينه

وحجاز است.

 

انحصار گرايي و كثرت گرايي:

انحصار گرايي يعني اعتقاد به حكومت عدل مهدي ع *موجب تحريم هر حكومتي*حتي عدل*پيش از ان گردد*

كه متاسفانه اين ديدگاه عملا در ميان برخي از معتقدان به مهدويت  اشكار شده است *واين كه هر حكومتي قبل از

 حكومت مهدي ع طاغوت است *فهمي اسيب زا از مهدويت است*چون پيامد عملي چنين فهمي*عدم تلاش  براي

برقرار حكومت عادلانه پيش از ظهور است وحاصل عملي ان*تمكين نسبت  به هر گونه حكومت جور پيشه  خواهد

بود. در مقابل كثرت گرايي نيز قطب دوم اسيب است. كثرت گرايي به مفهوم برابر دانستن طريقه هاي مختلف*مي

تواند به اين نتيجه منجر شود كه هر وضع موجودي *شروع تلقي شود و بالاخره كثرت گرايي به تجويز هر حكومتي

ختم خواهد شد.

 

ال اعين:

از بزرگترين خاندان علمي كوفه و از خواص شيعيان اهل بيت ع بوده كه مدت رهبري اين سلسله*از اوائل عصر

حضرت سجاد ع *حدود سال 61 ق تا اواخر غيبت صغري ووفات اخرين سفير حضرت حجت ع در سال 329 ق

ادامه داشت و در اين مدت*بسياري از علماء و فقها  و ادبا و مفسرين و راويان حديث از اين دودمان بر خاسته اند.

 

ابر رام:

به ابري گويند كه در ان رعد و برقي وجود نداشته باشد.

 

ابر سخت:

به ابر هايي گويند كه در ان ها رعد و برق و اذرخش و صاعقه وجود داشته باشد.امام باقر ع فرمود:ابر سخت*براي

حضرت صاحب ذخيره شده است.هر گاه ابري چنين بود صاحب شما بر ان سوار است.بي شك او سوار بر ابر مي

شود و با ان  به سوي اسمان بالا مي رود واسمان ها و زمين هاي هفت گانه را مي پيماند.

امام صادق ع فرمود:خداوند ذوالقرنين را در انتخاب بين دو ابر سخت و رام مخير كرد.او ابر رام را برگزيد.واگر ابر

 سخت را بر مي گزيد*اجازه استفاده كردن از ان را نداشت*زيرا خداوند ابر سخت را براي حضرت قائم ع ذخيره

كرده است.

 

ابروهاي حضرت:

در روايات*در وصف ابرو هاي حضرت مهدي ع چنين امده است:ابروهايش به طرف صورتش فرو هشته است.ابرو

 هايي كشيده دارد. ابرواني به هم رسيده دارد.

 

ابقع:

در لغت به ابلق يعني هر شي ء سياه وسفيد بخصوص كلاغ سياهي كه اميخته با سفيد باشد و به هر شخص پليد و

ابرص و شوره زار و كسي كه لباس وصله دار و رنگارنگ بپوشد گفته مي شود.از رسول اكرم  ص و ائمه اطهار ع 

روايت شده كه خروج ابقع در مصر وبه دنبال ديده شدن ستاره دنباله دار و كسوف خورشيد وخسوف ماه خواهد

بود.كه همه  اين  ها در نزديكي ظهور روي خواهد داد.

 

نظرات شما عزیزان: